chopiec
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ôd chop + -iec.
Wymŏwa
AS: [χopʹi ̯ec]
Rzeczownik
chopiec rodzaj mynski ôsobowy
- mody czowiek mynskij płci
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- W czasie mszy święty to te dziołchy, zamiast rzykać, świdrzyły ino łoczami za chopcami, kiery gryfniejszy, kiery fajni łobleczony, czy już zapuszczo wąs abo bródka.
- 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
- A chopcy to już mirkowali, co to jes za ôsoba, niy.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: chopiec |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
antōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: boy
- czeski: chlapec, hoch, kluk
- francuski: garçon
- hiszpański: chico, muchacho
- italijański: ragazzo
- niymiecki: Junge
- polski: chłopiec
- ruski: мальчик
- słowacki: chlapec
- ukrajiński: хлопець
Kategoryje:
- rzeczowniki rodzaju mynskigo ôsobowego
- Hasła ze przikładami z ksiōnżki Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Hasła ze przikładami ze zbioru Dialekt głogówecki
- Synōnimy chopŏk
- Synōnimy karlus
- Synōnimy kluk
- Synōnimy synek
- Synōnimy pachołek
- Synōnimy chłapiec
- Antōnimy dzieucha
- Antōnimy dzioucha
- Antōnimy dziocha
- Antōnimy dziouszka
- Antōnimy dziywka
- Antōnimy frela
- Antōnimy frelka
- Słownik minimum