kany

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [kãny]

Zamianek

kany zamianek

1. (cieszyńske) używany do budowaniŏ pytań ô lokalizacyjõ abo do rozwijaniŏ ôkryslyniŏ miyjsca
   • 1931, Jerzy Probosz, Biydnŏ Wilija

   ale uż utrŏpiōno duszyczka jego poszła na wilijym tam, kany smutku ni mŏsz ani boleścich.

   • 1885, Jan Bystroń, O mowie polskiej w dorzeczu Stonawki i Łucyny w Księstwie Cieszyńskim

   Kany wrony wrzeszczōm, tam cosi musi być.

2. (cieszyńske) we jakimś miyjscu; kajś
   • 1908, Ernest Farnik, Iste Roki

   Bodejbyś już poszeł kany, stodjobelniku siwy, smrodlawe fajczysko na postrzodku izby wyklepuje.

   • 1908, Ferdynand Dyrna, Jyndrys

   Jak mu co dali, to skurczył sie potym chłopisko kany za piecym w kōńcie i dusił i ćpał ziymniŏczki za jadra, aż mu ôczy na wyrch wyłaziły...

synōnimy:

1. kaj, kandy, kan, kyndy, dzie (ôpolske)
2. kajś, dzieś (ôpolske)

Inksze jynzyki

• angelski: anywhere, nowhere, somewhere, where, wherever
• czeski: kde
• francuski: où
• hiszpański: donde, dónde
• italijański: do dodaniŏ
• niymiecki: irgendwo, wo
• polski: gdzie
• ruski: где, куда
• słowacki: kde
• ukrajiński: де