kaj

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Możliwe, że prasłowiańskigo *kъ, ze praindoeuropejskigo *kʷos (szymel słōw używanych do pytaniŏ) + prasłowiańskigo *jь (tyn). Porōwnej słowyńske kaj (co) i tukaj (tukej).

Wymŏwa

AS: /kai ̯/

Zamianek

kaj zamianek

  1. Używany do budowaniŏ pytań ô lokalizacyjõ abo do rozwijaniŏ ôkryslyniŏ miyjsca.
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    Kaj je to ze ślubu ôjca i matki?
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    To grōb, kaj leży twoja zŏcnŏ matka,

kolokacyje:

  1. kaj ino

synōnimy:

  1. kandy, kan, kyndy, dzie (ôpolske), kany (cieszyńske)

Partykuła

kaj partykuła

  1. Używanŏ do zmocniyniŏ wypowiedzi, zaznaczyniŏ kōntrastu abo niymożliwości.
    • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
    Ale kaj tam!
    • 1946, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    Kaj mi tam smyki w głowie!

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: anywhere, nowhere, somewhere, where, wherever
  • czeski: kde
  • francuski: où
  • hiszpański: donde, dónde
  • italijański:
  • niymiecki: irgendwo, wo
  • polski: gdzie
  • ruski: где, куда
  • słowacki: kde
  • ukrajiński: де