chto

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 08:21, 31 lip 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Stworzōnŏ nowõ strōnã: "===Etymologijŏ=== Ze {{erb|ps|*kъto}}, ze {{erb|pie|*kʷos, *kʷid, (compare *kʷis ===Wymŏwa=== {{as|χto}} ===zamianek=== '''chto''' {{zamianek}} # kōmuniku...")
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kъto, ze {{erb|pie|*kʷos, *kʷid, (compare *kʷis

Wymŏwa

AS: [χto]

zamianek

chto zamianek

  1. kōmunikuje, iże mŏwa je ô leda keryj ôsobie ze danego zbioru
    • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens
    A mynŏrka mu padała, iże, chto tam nocuje, to tyn strach mu gowã urwie.
  2. wkludzŏ pytanie
    Ale chto płaci tym synkōm za te rajzowaniy?
  3. wkludzŏ pytanie zależne po zdaniu nadrzyndnym
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Ale ôny tyż wiedziały, chto mŏ takõ gałōnzkã przi sobie.
  4. prziłōnczŏ zdanie podrzyndne do składnika zdaniŏ nadrzyndnego
    • 2015, Marcin Szewczyk, Silesia Noir
    Chciołech sie bestōż spytać kogoś, chto sōm przetestowoł tyn model.
  5. ôkryślŏ niyzidyntyfikowanõ ôsobã
    • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
    Poszli po policyjo i, zdo mi się, że spisali protokół. Wszyscy słuchacze siedzieli, jakby im chto gęby zaklajstrowoł, [...]

ôdmiana:

Przipadek gdo
Mianownik
Dopołniŏcz kogo
Cylownik kōmu
Biernik kogo
Nŏrzyndnik kim
Miyjscownik

kolokacyje:

kto tam?

synōnimy:

  1. gdo, fto, kto
  2. gdo, fto, kto
  3. gdo, fto, kto
  4. gdo, fto, kto
  5. gdo, gdoś, fto, ftoś, kto, ktoś

antōnimy:

  1. co
  2. co
  3. co
  4. co
  5. co, coś, żŏdyn

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: anybody, anyone, somebody, someone, that, who
  • czeski: kdo
  • francuski: quelqu'un, qui
  • hiszpański: alguien, quien
  • italijański: chi
  • niymiecki: wer
  • polski: kto
  • ruski: кто
  • słowacki: kto
  • ukrajiński: хто