kokot

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kokotъ.

Wymŏwa

AS: [kokot]

Rzeczownik

kokot rodzaj mynski niyôsobowy

1. samiec kury
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Potyj se ôd kokota ty drubka wciepnie, skrzidła, gŏrdziel i pucka, żołōndek i to se gotuje.

   • 1946, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Po placu chodzom se kury i kokot i łozprowiajom o jutrzejszym odpuście.

ôdmiana:

ôdmiana: kokot
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kokot	kokoty
dopołniŏcz	kokota	kokotōw
cylownik	kokotowi	kokotōm
biernik	kokota	kokoty
nŏrzyndnik	kokotym	kokotami pz.: kokotōma
miyjscownik	kokocie	kokotach
wołŏcz	kokocie	kokoty

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kokot	kokoty
dopołniŏcz	kokota	kokotōw
cylownik	kokotowi	kokotōm
biernik	kokota	kokoty
nŏrzyndnik	kokotym	kokotami pz.: kokotōma
miyjscownik	kokocie	kokotach
wołŏcz	kokocie	kokoty

kolokacyje:

1. jak kokot zapieje

synōnimy:

1. ciesz. kohōt

antōnimy:

1. kura

Frazeologijŏ

• drepcić jako kogut kole kury

Inksze jynzyki

• angelski: cock, cowlick, rooster
• czeski: kohout
• francuski: coq
• hiszpański: gallo
• italijański: gallo
• niymiecki: Gockel
• polski: kogut
• ruski: петух
• słowacki: kohút
• ukrajiński: півень