kura

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kura.

Wymŏwa

AS: [kura]

Rzeczownik

kura rodzaj żyński

  1. (ôrnitologijŏ, bauerstwo) ptŏk chowany dlŏ miynsa i jajec; tyż samica tego ptŏka
    • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski
    Kura. Tam kura kokodakŏ. To już sniysła wajco. Drugŏ kura niejsie wajca pod kolniczkōm; tam zrobiyła se gniŏzdo. Dwie kury kwoczōm, chcōm siedzieć.

ôdmiana:

ôdmiana: kura
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kura kury
dopołniŏcz kury kur
cylownik kurze kurōm
biernik kurã kury
nŏrzyndnik kurōm kurami
pz.: kurōma
miyjscownik kurze kurach
wołŏcz kuro kury
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kura kury
dopołniŏcz kury kur
cylownik kurze kurōm
biernik kura kury
nŏrzyndnik kurōm kurami
pz.: kurōma
miyjscownik kurze kurach
wołŏcz kuro kury

synōnimy:

  1. cipka

antōnimy:

  1. kokot

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: hen
  • czeski: slepice
  • francuski: poule
  • hiszpański: gallina
  • niymiecki: Huhn
  • polski: kura
  • ruski: кура, курица