kura

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kura.

Wymŏwa

AS: [kura]

Rzeczownik

kura rodzaj żyński

1. (ôrnitologijŏ, bauerstwo) ptŏk chowany dlŏ miynsa i jajec; tyż samica tego ptŏka
   • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski

   Kura. Tam kura kokodakŏ. To już sniysła wajco. Drugŏ kura niejsie wajca pod kolniczkōm; tam zrobiyła se gniŏzdo. Dwie kury kwoczōm, chcōm siedzieć.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: kura
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kura	kury
dopołniŏcz	kury	kur
cylownik	kurze	kurōm
biernik	kurã	kury
nŏrzyndnik	kurōm	kurami pz.: kurōma
miyjscownik	kurze	kurach
wołŏcz	kuro	kury

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kura	kury
dopołniŏcz	kury	kur
cylownik	kurze	kurōm
biernik	kura	kury
nŏrzyndnik	kurōm	kurami pz.: kurōma
miyjscownik	kurze	kurach
wołŏcz	kuro	kury

synōnimy:

1. cipka

antōnimy:

1. kokot

Frazeologijŏ

• chodzić jak zmokłŏ kura
• mieć pamiyńć jak kura
• pisać jak kura pazurym
• pisać jak kura po grzōndce
• pisać jak kura na śmiecisku
• przijś ku czymuś jak ślepŏ kura ku ziŏrku
• siedzieć jak kura na wajcach
• stŏć jak zmokłŏ kura
• tusty jak kura w dziobie
• wyglōndać jak mokrŏ kura po dyszczu

Inksze jynzyki

• angelski: hen
• czeski: slepice
• francuski: poule
• hiszpański: gallina
• niymiecki: Huhn
• polski: kura
• ruski: кура, курица