ktōry

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kotorъ, ze praindoeuropejskigo *kʷóteros.

Wymŏwa

AS: [ktȯry]

Zamianek

ktōry zamianek

1. (archajiczne) używany do ôpisowaniŏ cech rzeczownika, co stoji przed nim
   • 1931, Stanisław Piecha, Ô utopcach

   Baba sie go pytŏ, co ôn tam mŏ, a ôn i ôdpedzioł, że to rōg, ktōry dostoł ôd takego małego synka.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   I posłoł mu tyn strzewik, ktōry bōł ôd tego drugigo, co pani miała.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: ktōry
przipadek	liczba pojedynczŏ				liczba mnogŏ
	môs/mzw	mrz	ż	n	môs	nmôs
mianownik	ktōry		ktōrŏ	ktōre	ktōrzi	ktōre
dopołniŏcz	ktōrego		ktōryj	ktōrego	ktōrych
cylownik	ktōrymu		ktōryj	ktōrymu	ktōrym
biernik	ktōrego	ktōry	ktōrõ	ktōre	ktōrych	ktōre
nŏrzyndnik	ktōrym		ktōrōm	ktōrym	ktōrymi
miyjscownik	ktōrym		ktōryj	ktōrym	ktōrych
wołŏcz	ktōry		ktōrŏ	ktōre	ktōrzi	ktōre

synōnimy:

1. kery, chtory (zachōd)

Inksze jynzyki

• angelski: one, that, which, who
• czeski: který
• francuski: lequel, que, quel, qui
• hiszpański: cuál, que, quien, qué
• italijański:
• niymiecki: der, welcher
• polski: który
• ruski: который
• słowacki:
• ukrajiński: який