kupa

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kupa, ze praindoeuropejskigo *keup-

Wymŏwa

AS: [kupa]

Rzeczownik

kupa rodzaj żyński

  1. (potocznie) moc czegoś, siyła czegoś
    • 1908, Jan Kopeć, Ô piniōndzach zapadniyntych
    Kiedy prziszeł czas, narŏz dźwignōł sie kamiyń i ôn doprōwdy uźrzōł straszne kupy złota.
  2. (potocznie) sztapel, kopiec
    • 1955, Piotr Gołąb, Gwara Schodni i okolicy
    Całe lato tam te świyrki ôbcinali, rzezali, ôkrzesowali i gałańzie na kupã swŏlali.
  3. (potocznie) grupa
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    To dwa chopi i dwie siostry, dwa braciŏ, dwie siostry tacy starzi żyli w kupie, a nie żyniyli sie, a ino robiyli, a chowali, a żŏdnymu nie dali nic.

ôdmiana:

ôdmiana: kupa
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kupa kupy
dopołniŏcz kupy kup
cylownik kupie kupōm
biernik kupã kupy
nŏrzyndnik kupōm kupami
pz.: kupōma
miyjscownik kupie kupach
wołŏcz kupo kupy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik kupa kupy
dopołniŏcz kupy kup
cylownik kupie kupōm
biernik kupa kupy
nŏrzyndnik kupōm kupami
pz.: kupōma
miyjscownik kupie kupach
wołŏcz kupo kupy

synōnimy:

  1. hołda, przes. brōg, kupka, ciesz. bagl, sztapel, kopiec

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: a whole lot, pile, heap
  • czeski: kupa
  • francuski: pile, amas
  • hiszpański: montón, pila, multitud, tropel
  • niymiecki: Haufen
  • polski: kupa
  • ruski: куча