land

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo land, ôd pragermańskigo *landą, ôd praindoeuropejskigo *lendʰ-.

Wymŏwa

AS: [lãnt]

Rzeczownik

land rodzaj mynski rzeczowy

1. kraj, ziymia
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Tyn minister sie rozgniwoł na żydōw, prosił krōla, ażby ich doł wygładzić z jego landu.

   • 1921, Kocynder

   Teroz ententa wziena Niemcom kęs landu i wielkie miasta jak Düsseldorf, Duisburg i insze, bo nie chcą zapłacić 226 miliardów w złocie.

2. (administracyjŏ) jednostka administracyjno w Niymcach
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   To jest Bawario – piykny land! I katolicki!

3. (archajiczne) świat, wszyjsko, co niy nŏleży do dōmu
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Co chcioł zwietrzić świat (abo land) pōniywŏżech po Ślōnsku maszyrowoł – ja, dobrze (tak, dobrze), a terŏz do Frankraju bez Rajno my jechali, bo mosty byli, abo były, potrzaskane nazŏd we Frankraju.

   • 1899, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 1

   Ci synowie jōm chcieli ci trzo, jak jōm żadnymu jy nie chcioł dać, tak im tyn stary kŏzoł, że im jōm dŏ, jak że ich pośle na rajze (na land), kiery co najgłōwniejszego co przyniesie.

ôdmiana:

ôdmiana: land
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	land	landy
dopołniŏcz	landu	landōw
cylownik	landowi	landōm
biernik	land	landy
nŏrzyndnik	landym	landami pz.: landōma
miyjscownik	landzie	landach
wołŏcz	landzie	landy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	land	landy
dopołniŏcz	landu	landōw
cylownik	landowi	landōm
biernik	land	landy
nŏrzyndnik	landym	landami pz.: landōma
miyjscownik	landzie	landach
wołŏcz	landzie	landy

synōnimy:

1. kraj, ziymia, regiōn

3. świat

antōnimy:

3. dōm, hajmat

Inksze jynzyki

• angelski: country, home
• czeski: stát, země
• francuski: pays
• hiszpański: país
• niymiecki: Staat
• polski: Land
• ruski: страна, край