minuta

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Minute, ôd łaciny minūta, na ôstatku ôd praindoeuropejskigo *mey-.

Wymŏwa

AS: [mʹĩnuta]

Rzeczownik

minuta rodzaj żyński

1. (czas) miara czasu rōwnŏ 60 sekundōm; 60 minut to jedna godzina
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Nie twało trzi minuty zaś drugi rŏz to buchało.

   • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj

   Każdy rŏz ô pōłnocy ôbudziła sie i mōgła jyny piyńć minut chodzić po kościele.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: minuta
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	minuta	minuty
dopołniŏcz	minuty	minut
cylownik	minucie	minutōm
biernik	minutã	minuty
nŏrzyndnik	minutōm	minutami pz.: minutōma
miyjscownik	minucie	minutach
wołŏcz	minuto	minuty

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	minuta	minuty
dopołniŏcz	minuty	minut
cylownik	minucie	minutōm
biernik	minuta	minuty
nŏrzyndnik	minutōm	minutami pz.: minutōma
miyjscownik	minucie	minutach
wołŏcz	minuto	minuty

synōnimy:

1. abr. min

Inksze jynzyki

• angelski: minute
• czeski: minuta
• francuski: minute
• hiszpański: minuto
• niymiecki: Minute
• polski: minuta
• ruski: минута|мину́та