miynso

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *męso, ze praindoeuropejskigo *mḗms.

Wymŏwa

AS: [mʹi ̯ỹnso]

Rzeczownik

miynso rodzaj nijaki

1. tajle zabitych zwiyrzōnt, co je idzie jeś (bez fetu); jŏdło rychtowane z tych tajlōw
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Potym tyn hok z miynsym wciepli do stawu, siedli se na grobli i czakajōm, aż ta szczuka miynso z hokiym połknie.

   • 1894, Franciszek Chlebik, Jak wyglōndŏ utopiec

   Doł na Wielkanoc upiec pecynek z miynsym i potym zjedli to ciasto a te kość wziōn a doł jōm poświyncić, a poty jōm tam wchynōł do tego plosa.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: miynso
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	miynso	miynsa
dopołniŏcz	miynsa	miyns
cylownik	miynsu	miynsōm
biernik	miynso	miynsa
nŏrzyndnik	miynsym	miynsami pz.: miynsōma
miyjscownik	miynsie	miynsach
wołŏcz	miynso	miynsa

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	miynso	miynsa
dopołniŏcz	miynsa	miyns
cylownik	miynsu	miynsōm
biernik	miynso	miynsa
nŏrzyndnik	miynsym	miynsami pz.: miynsōma
miyjscownik	miynsie	miynsach
wołŏcz	miynso	miynsa

antōnimy:

1. warziwo, jarzina, zielina, kość

Inksze jynzyki

• angelski: flesh, meat
• czeski: maso
• francuski: viande
• hiszpański: carne
• niymiecki: Fleisch
• polski: mięso
• ruski: мясо