morze

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *moře, ze praindoeuropejskigo *móri.

Wymŏwa

AS: [može]

Rzeczownik

morze rodzaj nijaki

1. (geografijŏ, hydrologijŏ) srogi zbiornik słōnyj wody, co mŏ połōnczynie z ôceanym
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Tōż mōg sie dziwać na gwiŏzdy i morze.

2. (przenośnie) ôgrōmnŏ wielość czegoś
   • 2011, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W objęciach śmierci

   Sanitary znoszom rannych. Morze ciyrpiynio!

ôdmiana:

ôdmiana: morze
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	morze	morza
dopołniŏcz	morza	mōrz
cylownik	morzu	morzōm
biernik	morze	morza
nŏrzyndnik	morzym	morzami pz.: morzōma
miyjscownik	morzu	morzach
wołŏcz	morze	morza

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	morze	morza
dopołniŏcz	morza	mōrz
cylownik	morzu	morzōm
biernik	morze	morza
nŏrzyndnik	morzym	morzami pz.: morzōma
miyjscownik	morzu	morzach
wołŏcz	morze	morza

synōnimy:

2. siyła, moc, mocka

antōnimy:

1. lōnd, ziymia

Frazeologijŏ

• puścić sie bez wiosła na morze
• wybiyrać sie jak sōjka za morze

Inksze jynzyki

• angelski: sea
• czeski: moře
• francuski: mer
• hiszpański: mar
• niymiecki: Meer, See
• polski: morze
• ruski: море