noc

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *noťь, ze praindoeuropejskigo *nókʷts.

Wymŏwa

AS: [noc]

Rzeczownik

noc rodzaj żyński

1. czas ôd zachodu do wschodu słōńca, kej je ćma
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   W nocy, przy pełnym miesiączku wlyźć do łogródka i urwać piykno, zdrzało płonka

   • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj

   „Ta ksiynżnŏ,” prawił wojŏk, „snŏci każdego wojŏka, ktōrego do kościoła posłali w nocy wachować, zadusiła, a mie by też tak zrobiła, czy myślicie staruszku, że ni?”

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: noc
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	noc	noce
dopołniŏcz	nocy	nocy
cylownik	nocy	nocōm
biernik	noc	noce
nŏrzyndnik	nocōm	nocami pz.: nocōma
miyjscownik	nocy	nocach
wołŏcz	nocy	noce

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	noc	noce
dopołniŏcz	nocy	nocy
cylownik	nocy	nocōm
biernik	noc	noce
nŏrzyndnik	nocōm	nocami pz.: nocōma
miyjscownik	nocy	nocach
wołŏcz	nocy	noce

antōnimy:

1. dziyń

Frazeologijŏ

• ciymny jak noc
• czŏrny jak noc
• szpatny jak noc
• wyglōndać, jakby kogo mora całõ noc dusiyła

Inksze jynzyki

• angelski: night
• czeski: noc
• francuski: nuit
• hiszpański: noche
• italijański: notte
• niymiecki: Nacht
• polski: noc
• ruski: ночь
• słowacki: noc
• ukrajiński: ніч