panŏczek
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Patrz: pōn.
Wymŏwa
AS: [pãnoczek], [pãnou̯czek] (ôpol.)
Rzeczownik
panŏczek rodzaj mynski ôsobowy
- (przestarzałe) ftoś, fto mŏ władzã nad kimś abo czymś abo bogŏcz
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Najwięcej to było we sklepie tych fraków, a to skuli tego, że jak jaki grof abo inszy wielki panoczek kapnął se na frak słodką gorzołką abo pokidoł sie przy obiedzie zupą, to tam tego fraka nie pucowoł, jeno dowoł lokajom do wyciepnięcia.
- (przestarzałe) grzecznŏ forma wypowiadaniŏ sie ô chopie
- 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik
- – A co ôn zrobiōł ze swojim geldym? – spytoł panŏczek z czerwōnōm twarzōm i chrostōm na kōńcu nosa.
- 1932, Jak diŏboł po starego Kirsza na bryczce przijechoł
- Jak ci nie zawrzaskła i fuk do drugij izby, łap flaszke ze świyncōnōm wodōm i gich na panŏczka.
ôdmiana:
ôdmiana: panŏczek | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | panŏczek | panŏczki |
dopołniŏcz | panŏczka | panŏczkōw |
cylownik | panŏczkowi | panŏczkōm |
biernik | panŏczka | panŏczki |
nŏrzyndnik | panŏczkym | panŏczkami pz.: panŏczkōma |
miyjscownik | panŏczku | panŏczkach |
wołŏcz | panŏczku | panŏczki |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | panoczek | panoczki |
dopołniŏcz | panoczka | panoczkōw |
cylownik | panoczkowi | panoczkōm |
biernik | panoczka | panoczki |
nŏrzyndnik | panoczkym | panoczkami pz.: panoczkōma |
miyjscownik | panoczku | panoczkach |
wołŏcz | panoczku | panoczki |
synōnimy:
antōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: gentleman
- czeski: pán
- francuski: monsieur
- hiszpański: señor
- niymiecki: Herr
- polski: pan
- ruski: господин