rodzic

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *rodìti.

Wymŏwa

AS: [roʒ́ic]

Rzeczownik

rodzić rodzaj mynski ôsobowy

  1. piyrszy biologiczny przodek jakijś ôsoby; ôjciec
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    To poty dali bogosławiństwo rodzice państwu modymu i poty jechali do kościoła.
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    I tak go namōwiała, aby był tak dobri, a jiżby do jejich rodzicōw sie rŏz nawrōcił.

ôdmiana:

ôdmiana: rodzic
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik rodzic rodzice
dopołniŏcz rodzica rodzicōw
cylownik rodzicowi rodzicōm
biernik rodzica rodzicōw
nŏrzyndnik rodzicym rodzicami
pz.: rodzicōma
miyjscownik rodzicu rodzicach
wołŏcz rodzicu rodzice
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik rodzic rodzice
dopołniŏcz rodzica rodzicōw
cylownik rodzicowi rodzicōm
biernik rodzica rodzicōw
nŏrzyndnik rodzicym rodzicami
pz.: rodzicōma
miyjscownik rodzicu rodzicach
wołŏcz rodzicu rodzice

synōnimy:

  1. ôjciec

antōnimy:

  1. dziecko, potōmek

Inksze jynzyki

  • angelski: parent
  • czeski: rodič
  • francuski: parent
  • hiszpański: padre
  • italijański: genitore, genitrice
  • niymiecki: Eltern, Elternteil
  • polski: rodzic
  • ruski: родитель
  • słowacki: rodič
  • ukrajiński: роди́тель