rodzic

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *rodìti.

Wymŏwa

AS: [roʒ́ic]

Rzeczownik

rodzić rodzaj mynski ôsobowy

1. piyrszy biologiczny przodek jakijś ôsoby; ôjciec
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   To poty dali bogosławiństwo rodzice państwu modymu i poty jechali do kościoła.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   I tak go namōwiała, aby był tak dobri, a jiżby do jejich rodzicōw sie rŏz nawrōcił.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: rodzic
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	rodzic	rodzice
dopołniŏcz	rodzica	rodzicōw
cylownik	rodzicowi	rodzicōm
biernik	rodzica	rodzicōw
nŏrzyndnik	rodzicym	rodzicami pz.: rodzicōma
miyjscownik	rodzicu	rodzicach
wołŏcz	rodzicu	rodzice

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	rodzic	rodzice
dopołniŏcz	rodzica	rodzicōw
cylownik	rodzicowi	rodzicōm
biernik	rodzica	rodzicōw
nŏrzyndnik	rodzicym	rodzicami pz.: rodzicōma
miyjscownik	rodzicu	rodzicach
wołŏcz	rodzicu	rodzice

synōnimy:

1. ôjciec

antōnimy:

1. dziecko, potōmek

Inksze jynzyki

• angelski: parent
• czeski: rodič
• francuski: parent
• hiszpański: padre
• italijański: genitore, genitrice
• niymiecki: Eltern, Elternteil
• polski: rodzic
• ruski: родитель
• słowacki: rodič
• ukrajiński: роди́тель