serce

Wykŏz treści

Ze prasłowiańskigo *sьrdьce, ze praindoeuropejskigo *ḱḗr.

AS: [serce]

serce rodzaj nijaki

(anatōmijŏ) ôrgan, co jego robota napyndzŏ przepływanie krwie we ôrganiźmie u ludzi i wielu zwiyrzōnt
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
Dzisio jak ujrzicie wewiōrkam, liszkam abo zajōnca to wōm serce dyrgoce, że dziwokiego zwierza widzicie.
miyjsce ze lewyj strōny piersi, kaj je serce
- 2015, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik. We tajnyj sużbie ślōnskij nacyje
Skuli tłumika niy bōło żodnego larma, ino Wilym chycił sie za serce i kopyrtnōł sie na trit.
wnōntrzne przeżycia ôd czowieka
- 1967, Walenty Dobrzyński, Gwary powiatu niemodlińskiego
Tyn Ślōnzŏk padŏ: jŏ tajkich wozōw, na taki ladōng niy mōm, ale jŏ go projsiōł ze serca, iżby mi z biydy pōmōg.
natura ôd czowieka
- 1920, Kocynder
A jak teroz we wilijo miłe dziouszki puszczać bydziecie na woda listki z merty, to pamiętejcie, iże Fyrtok mo dobre serce, jak kożdy chłop, i życzy wom jeszcze dalej, nie jeno weseliska, ale żeby co rok był prorok.

ôdmiana:

synōnimy: