ulica

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *ulica.

Wymŏwa

AS: [ulʹica]

Rzeczownik

ulica rodzaj żyński

  1. drōga wytyczona i zbudowanŏ na zurbanizowanym terynie
    • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego
    Teroz pod wieczór, słońce jest na zachodzie i wszystki ulice, wszystki kamiyniczki som oblone złotym.
    Ino jakby jeszcze fto niyskorzij to posprzōntoł. Wczas rano ulice zaciepane papyndeklowymi kōnskami wyglōndajōm ôszkliwie.

ôdmiana:

ôdmiana: ulica
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik ulica ulice
dopołniŏcz ulice ulic
cylownik ulicy ulicōm
biernik ulicã ulice
nŏrzyndnik ulicōm ulicami
pz.: ulicōma
miyjscownik ulicy ulicach
wołŏcz ulico ulice
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik ulica ulice
dopołniŏcz ulice ulic
cylownik ulicy ulicōm
biernik ulica ulice
nŏrzyndnik ulicōm ulicami
pz.: ulicōma
miyjscownik ulicy ulicach
wołŏcz ulico ulice

synōnimy:

  1. drōga, szosyjŏ, aleja

antōnimy:

  1. plac, skwer

Inksze jynzyki

  • angelski: street
  • czeski: ulice
  • francuski: rue
  • hiszpański: calle
  • niymiecki: Straße
  • polski: ulica
  • ruski: улица