wiyrch

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vьrxъ.

Wymŏwa

AS: [v'i ̯yrχ]

Rzeczownik

wiyrch rodzaj mynski rzeczowy

  1. gōrnŏ tajla czegoś, przeciwiyństwo spodka
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    Młynorz na wiyrchu sypoł obile do trychtra, a na dole leciała już do miechōw mōnka i otramby.
    • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski
    W mŏju dostŏwały gujsiynta baj ôbrzinkã, to je wiyrch ôbżnuti z młodygo ôbiylŏ.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: wiyrch
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik wiyrch wiyrchy
dopołniŏcz wiyrchu wiyrchōw
cylownik wiyrchowi wiyrchōm
biernik wiyrch wiyrchy
nŏrzyndnik wiyrchym wiyrchami
pz.: wiyrchōma
miyjscownik wiyrchu wiyrchach
wołŏcz wiyrchu wiyrchy
pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik wiyrch wiyrchy
dopołniŏcz wiyrchu wiyrchōw
cylownik wiyrchowi wiyrchōm
biernik wiyrch wiyrchy
nŏrzyndnik wiyrchym wiyrchami
pz.: wiyrchōma
miyjscownik wiyrchu wiyrchach
wołŏcz wiyrchu wiyrchy

synōnimy:

  1. gōra

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: top
  • czeski: vršek
  • francuski: dessus
  • hiszpański: cima
  • niymiecki: Oberteil
  • polski: wierzch
  • ruski: верх
Zdrzōdło "https://silling.org/slownik/index.php?title=wiyrch&oldid=2313"