Hanka

Etymologijŏ

Etymologijŏ we haśle Hana.

Wymŏwa

AS: [χãŋka]

Rzeczownik

Hanka rodzaj żyński

1. (włŏsne miano) zdrobniynie ôd Ana, Hana i Johana
   • 2014, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W udręce nadziei

   Tomek ojca niy usłuchoł i dalij kramarzył z Hankom, aże nakramarzył... Hance zaczła sie zopaska dźwigać.

   • Tygodnik Regionalny Nowiny

   Tadek potym godoł, co chcioł zarobić na rajza do Rzimu, a tak nikaj ze Hankōm niy pojechali, bo kasy niy bōło!

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Hanka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Hanka	Hanki
dopołniŏcz	Hanki	Hanek
cylownik	Hance	Hankōm
biernik	Hankã	Hanki
nŏrzyndnik	Hankōm	Hankami pz.: Hankōma
miyjscownik	Hance	Hankach
wołŏcz	Hanko	Hanki

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Hanka	Hanki
dopołniŏcz	Hanki	Hanek
cylownik	Hance	Hankōm
biernik	Hanka	Hanki
nŏrzyndnik	Hankōm	Hankami pz.: Hankōma
miyjscownik	Hance	Hankach
wołŏcz	Hanko	Hanki

synōnimy:

1. Ana, Hana, Anka, Johana, Johanka

Inksze jynzyki

• angelski: patrz Hana
• czeski: Hanka
• francuski: patrz Hana
• hiszpański: patrz Hana
• niymiecki: patrz Hana
• polski: Hanka
• ruski: Анночка, Аннечка, Аннуша, Аннушка