Wielkanoc

Etymologijŏ

Ôd wielkŏ + noc

Wymŏwa

AS: [vʹi ̯elkãnoc]

Rzeczownik

Wielkanoc rodzaj żyński

1. (religijŏ) we krześcijaństwie: świynto, co upamiyntniŏ zmartwychstanie ôd Jezusa Krystusa
   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Teroz do Wielkanocy bydymy mieli co jeść i czym maścić.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Tydziyń przed Wielkanocōm to sie zwiy Wielki Tydziyń, Wieli Tydziyń my padōmy.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Kech w polu stŏli ôd wszystkich świyntych aże do wielkanocy to my w polu byli [...]

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: Wielkanoc
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Wielkanoc	Wielkanoce
dopołniŏcz	Wielkanocy	Wielkanocy
cylownik	Wielkanocy	Wielkanocōm
biernik	Wielkanoc	Wielkanoce
nŏrzyndnik	Wielkanocōm	Wielkanocami pz.: Wielkanocōma
miyjscownik	Wielkanocy	Wielkanocach
wołŏcz	Wielkanocy	Wielkanoce

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Wielkanoc	Wielkanoce
dopołniŏcz	Wielkanocy	Wielkanocy
cylownik	Wielkanocy	Wielkanocōm
biernik	Wielkanoc	Wielkanoce
nŏrzyndnik	Wielkanocōm	Wielkanocami pz.: Wielkanocōma
miyjscownik	Wielkanocy	Wielkanocach
wołŏcz	Wielkanocy	Wielkanoce

Inksze jynzyki

• angelski: Easter
• czeski: Velikonoce
• francuski: Pâques
• hiszpański: Pascua, Pascua de Resurrección
• niymiecki: Ostern
• polski: Wielkanoc
• ruski: Пасха