bŏzyn

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [bozỹn], [bou̯zỹn] (ôpol.)

Rzeczownik

bŏzyn rodzaj mynski ôsobowy

1. (historyjŏ) fachowy nadworny kocynder, co zabawioł krōla
   • (potrzebny przikłŏd)
2. ftoś, fto sie ôśmiyszŏ
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   [...] przeglōndali suplikacyje, nojdli pobabrany papiōr przedstawiyli krōlowi, że gdoś zrobiōł bŏzna ś nich.

3. szpas, wice
   • 1930, Berta Gwoździowŏ, Żniwa

   Robotniki z dwora siedli do stołōw, robili bŏzny i zaczynli jeść.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: bŏzyn
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	bŏzyn	bŏzny
dopołniŏcz	bŏzna	bŏznōw
cylownik	bŏznowi	bŏznōm
biernik	bŏzna	bŏznōw
nŏrzyndnik	bŏznym	bŏznami pz.: bŏznōma
miyjscownik	bŏźnie	bŏznach
wołŏcz	bŏźnie	bŏzny

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	bozyn	bozny
dopołniŏcz	bozna	boznōw
cylownik	boznowi	boznōm
biernik	bozna	boznōw
nŏrzyndnik	boznym	boznami pz.: boznōma
miyjscownik	boźnie	boznach
wołŏcz	boźnie	bozny

synōnimy:

1. sowizdrzoł
2. gupek, hampelman
3. szpas, wic

Frazeologijŏ

• robić za bŏzna

Inksze jynzyki

• angelski: jester, idiot, fool
• czeski: kašpar, klaun, paňáca
• francuski: clown, bouffon
• hiszpański: bufón, payaso
• niymiecki: Narr
• polski: błazen, pajac
• ruski: паяц, шут