baba

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *baba, ze prabałtosłowiańskigo *bā́ˀbāˀ.

Wymŏwa

AS: [baba]

Rzeczownik

baba rodzaj żyński

1. kobiyta, rzŏdko modŏ
   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Baba sie zlynkła i powiedziała:

2. żōna, partnerka
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Jak król polski Jan Sobieski na Turki jechoł, to jego baba, ta Maryśka ciągła z nim aże na Śląsk.

3. hebama

   (potrzebny przikłŏd)

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: baba
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	baba	baby
dopołniŏcz	baby	bŏb
cylownik	babie	babōm
biernik	babã	baby
nŏrzyndnik	babōm	babami pz.: babōma
miyjscownik	babie	babach
wołŏcz	babo	baby

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	baba	baby
dopołniŏcz	baby	bob
cylownik	babie	babōm
biernik	baba	baby
nŏrzyndnik	babōm	babami pz.: babōma
miyjscownik	babie	babach
wołŏcz	babo	baby

synōnimy:

1. kobiyta, niywiasta, ciesz. żyńskŏ
2. moja, ślubnŏ, żōna
3. hebama

antōnimy:

1. chop
2. chop, mōj, mōnż, ślubny

Frazeologijŏ

• pleś jak starŏ baba w lecie

Inksze jynzyki

• angelski: woman, wife
• czeski: bábovka, žena, manželka
• francuski: femme, épouse
• hiszpański: mujer, esposa
• italijański: donna, sposa
• niymiecki: Weib, Frau
• polski: baba, kobieta, żona, akuszerka
• ruski: баба, бабушка, жена́
• słowacki: žena, manželka
• ukrajiński: жі́нка, дружи́на