gowa

Inksze formy

• głowa

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *golva, ze prabałtosłowiańskigo *galˀwā́ˀ, ze praindoeuropejskigo *gelH-.

Wymŏwa

AS: [gova]

Rzeczownik

gowa rodzaj żyński

1. (anatōmijŏ) tajla ciała u zwiyrzōnt i czowieka na wiyrchu abo na przodku ciała, co w nij je mōzg
   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   A mynŏrka mu padała, iże, chto tam nocuje, to tyn strach mu gowã urwie.

2. (przenośnie) ôsoba, co coś kludzi
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   Prócz tego momy jeszcze gowy państwa, gowy kościoła i białogowy.

3. (przenośnie) usōndek, rozum
   • 2014, Marcin Melon, Kōmisorz Hanusik

   To je taki srogi chop, ino że ôn niy mo gowy.

ôdmiana:

ôdmiana: gowa
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gowa	gowy
dopołniŏcz	gowy	gōw
cylownik	gowie	gowōm
biernik	gowã	gowy
nŏrzyndnik	gowōm	gowami pz.: gowōma
miyjscownik	gowie	gowach
wołŏcz	gowo	gowy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gowa	gowy
dopołniŏcz	gowy	gōw
cylownik	gowie	gowōm
biernik	gowa	gowy
nŏrzyndnik	gowōm	gowami pz.: gowōma
miyjscownik	gowie	gowach
wołŏcz	gowo	gowy

synōnimy:

1. posp. łeb, ciesz. czepōń, ciesz. czepōn, ciesz. czepan, szp. palica

Frazeologijŏ

• gowa kōmuś chodzi we mgle
• gowa kōmuś ciynży
• gowa kōmuś gore
• gowa kōmuś pynkŏ ôd czegoś
• gowa sie kōmuś toczy
• gowa sie kōmuś zawrŏcŏ
• ô to kogoś gowa niy bydzie bolała

Inksze jynzyki

• angelski: head
• czeski: hlava
• francuski: front, tête
• hiszpański: cabeza
• niymiecki: Haupt, Kopf
• polski: głowa
• ruski: глава, голова, кочан