kamrat

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Kamerad, ôd francuskigo camarade, ôd italiańskigo camerata, ôd italiańskigo camera, ôd łaciny camera, ôd starogreckigo καμάρα.

Wymŏwa

AS: [kãmrat]

Rzeczownik

kamrat rodzaj mynski ôsobowy

1. tŏwarzisz przi robocie, nauce, abo szpasie
   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   Samotne dziecko, co je kamraciŏ ôstawiyli, durch tam je.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Tak tyn napuściōł se z trzecij beczki połnõ kōnew tego wina, a wziōn sie z tōm kōnwiōm i szoł na wiyrch ku tym swojim kamratōm, aby sie mieli czego napić.

ôdmiana:

ôdmiana: kamrat
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kamrat	kamraciŏ
dopołniŏcz	kamrata	kamratōw
cylownik	kamratowi	kamratōm
biernik	kamrata	kamratōw
nŏrzyndnik	kamratym	kamratami pz.: kamratōma
miyjscownik	kamracie	kamratach
wołŏcz	kamracie	kamraciŏ

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kamrat	kamracio
dopołniŏcz	kamrata	kamratōw
cylownik	kamratowi	kamratōm
biernik	kamrata	kamratōw
nŏrzyndnik	kamratym	kamratami pz.: kamratōma
miyjscownik	kamracie	kamratach
wołŏcz	kamracie	kamracio

synōnimy:

1. kolega, koleks, kōmrat, kumpel, partner, przŏciel, tŏwrzisz

antōnimy:

1. wrōg, cudzy czowiek, nymezis, przeciwnik, rywal

Inksze jynzyki

• angelski: colleague
• czeski: kamarád
• francuski: collègue
• hiszpański: colega, compañero
• italijański: collega, compagno
• niymiecki: Freund, Kamerad, Kollege
• polski: kolega
• ruski: друг, коллега, приятель
• słowacki: priateľ, kamarát
• ukrajiński: друг, колега