Hanys

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Hannes, skrōcyniŏ ôd Johannes.

Wymŏwa

AS: [χãnys]

Rzeczownik

Hanys rodzaj mynski ôsobowy

1. zdrobniynie ôd miana Jōn.
   • 1932, A. Kowol, Zatonica

   Francek sie aże po rance szczypoł, bo sie mu chciało śmiŏć, ale iże mioł babã z Raciborza, boł sie z Hanysa śmiŏć, doł mu ranki i poszeł du dōm.

   • 1945, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Widziołech i Hanysa z Murcek i Pilusia z Bogucic i inkszych.

2. (potocznie) miyszkaniec Gōrnego Ślōnska
   • 2012, Bysuch s Reichu. Jednoaktówki po śląsku

   Idzie hań tyż znonść Rusa, Hanysa, Greka. A jak dobrze poszukosz, to i Niymca…

   • 2015, Banhof. Jednoaktówki po śląsku

   Gorole rzondzom, Zagłymbioki, krojcoki tysz. A ty durny hanysie żeś je jak koń, ino ci dokłodajom – a ciongnij ta fura.

ôdmiana:

ôdmiana: Hanys
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Hanys	Hanysy
dopołniŏcz	Hanysa	Hanysōw
cylownik	Hanysowi	Hanysōm
biernik	Hanysa	Hanysōw
nŏrzyndnik	Hanysym	Hanysami pz.: Hanysōma
miyjscownik	Hanysie	Hanysach
wołŏcz	Hanysie	Hanysōw

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Hanys	Hanysy
dopołniŏcz	Hanysa	Hanysōw
cylownik	Hanysowi	Hanysōm
biernik	Hanysa	Hanysōw
nŏrzyndnik	Hanysym	Hanysami pz.: Hanysōma
miyjscownik	Hanysie	Hanysach
wołŏcz	Hanysie	Hanysōw

synōnimy:

1. Jōnek, Hanek, Hanysek, Hanzlik, Hanik, Hanzliczek, Hōnuś, Jano

Inksze jynzyki

• angelski: patrz: Jōn
• czeski: Honza, Honzík, Honzíček, Jeník, Jeníček, Janík
• francuski: patrz: Jōn
• hiszpański: patrz: Jōn
• niymiecki: Hannes
• polski: Janek, Jaś, Jasiu
• ruski: patrz: Jōn