trza

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *terba, pożyczōne ze pragermańskigo *þerb-.

Wymŏwa

AS: [ča], [čša], [ṭša]

Czasownik

trza czasownik

1. winno sie, je potrzebne
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   bo trza wom wiedzieć, że jak wesele, to musiało tyż być wiano

   • 1913, Dziennik Robotniczy

   Ale kiej nie chcą, a trza przez cołki miesiąc być gorszym jak bydle albo maszyna

   • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik

   to mieli hned wszyjscy krziże poôdziyrane, bo w przodku niekaj było dwadziyścia cŏli wysoko, a tu trza było pōłtōnek za sobōm drzić, tōż co chwilã człowiek krziżami ô wiyrch namacoł.

ôdmiana:

ôdmiana: trza
forma	tryb ôznajmiyniŏ	tryb warōnku	tryb rozkazu
bezôkolicznik	trza
czas terŏźny	trza	trza by	niych bydzie trza
czas prziszły	bydzie trza	—	—
czas przeszły	było trza	było by trza trza by było	—

składnia:

1. trza + bezôkolicznik

synōnimy:

1. trzeba, trzeja, musieć

Frazeologijŏ

• Arōna niy trza
• głodu a wszy trza
• niy trza komuś drugij dziurki do nosa wiertać
• niy trza komuś dwa razy mōwić
• trza jak soli
• trza grabiami w łōżku hledać
• wstrykać nos kaj niy trza
• trza jak z malowanym jajcym

Inksze jynzyki

• angelski: be necessary, one ought to/should
• czeski: třeba
• francuski: nécessaire
• hiszpański: haber que
• italijański: necessario
• niymiecki: müssen, sollen
• polski: trzeba
• ruski: надо, необходимо, нужно
• słowacki: treba
• ukrajiński: необхідно, треба