trzeja

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *terba, pożyczōne ze pragermańskigo *þerb-.

Wymŏwa

AS: [čėi ̯a], [čšėi ̯a], [ṭšėi ̯a]

Czasownik

trzeja czasownik

1. winno sie, je potrzebne
   • 1911, Podanie ô czarownicy

   Nie było jednakowo rady, uzdy trzeja było zakopać do ziymie, bo inaczej nicby z nich nie było.

   • 2010, Jōzef Kulisz, Dobry Pōn Bōg dŏł nōm mowã ślōnskõ

   a nojlepi je, jak Słowo Boże głosi sie we „ydeoma Saganense” co dzisioj trzeja by pedzieć „w miejscowym dialekcie żagańskim”.

ôdmiana:

ôdmiana: trzeja
forma	tryb ôznajmiyniŏ	tryb warōnku	tryb rozkazu
bezôkolicznik	trzeja
czas terŏźny	trzeja	trzeja by	niych bydzie trzeja
czas prziszły	bydzie trzeja	—	—
czas przeszły	było trzeja	było by trzeja trzeja by było	—

składnia:

1. trzeja + bezôkolicznik

synōnimy:

1. trzeba, trza, musieć

Inksze jynzyki

• angelski: be necessary, one ought to/should
• czeski: třeba
• francuski: nécessaire
• hiszpański: haber que
• italijański: necessario
• niymiecki: müssen, sollen
• polski: trzeba
• ruski: надо, необходимо, нужно
• słowacki: treba
• ukrajiński: необхідно, треба