trzeba

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *terba, pożyczōne ze pragermańskigo *þerb-.

Wymŏwa

AS: [čėba], [čšėba], [ṭšėba]

Czasownik

trzeba czasownik

1. winno sie, je potrzebne
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Nŏprzōd trzeba gnōj wywiyź i zaôrać w jesieni już na rzepã.

   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Ale trzeba przecam tej dziołsze podziynkować, pōmyśloł, przecam ech nie był w masztalni chowany.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: trzeba
forma	tryb ôznajmiyniŏ	tryb warōnku	tryb rozkazu
bezôkolicznik	trzeba
czas terŏźny	trzeba	trzeba by	niych bydzie trzeba
czas prziszły	bydzie trzeba	—	—
czas przeszły	było trzeba	było by trzeba trzeba by było	—

składnia:

1. trzeba + bezôkolicznik

synōnimy:

1. trzeja, trza, musieć

Inksze jynzyki

• angelski: be necessary, one ought to/should
• czeski: třeba
• francuski: nécessaire
• hiszpański: haber que
• italijański: necessario
• niymiecki: müssen, sollen
• polski: trzeba
• ruski: надо, необходимо, нужно
• słowacki: treba
• ukrajiński: необхідно, треба