kej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [kei ̯], [ḱei ̯]

Spōjnik

kej spōjnik

1. Używany do ôkryślaniŏ czasu jakigoś zdarzyniŏ.
   • 1945, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Jako tu wesoło gwarzyć, kej tu jeszcze wojna, biyda, ciężkie czasy, ludzie sie starajom...

   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Kej już wszystki klasy przeszeł, pojechoł do Wiednia sie douczyć za ksiyndza.

synōnimy:

1. jak, kedy, ke (cieszyńske)

Zamianek

kej zamianek

1. Używany do stawianiŏ pytań ô czas zdarzyniŏ.
   • Tygodnik Regionalny Nowiny

   Kej bydzie ta wiosna?

   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Niy poradziłech zmiarkować, jak i kej sie stracił z naszej izby, skoro razym kładli my sie spać.

synōnimy:

1. kedy

Frazeologijŏ

• stŏć ô kogoś jak furmōn ô piōnte koło, kej mŏ sztyry dobre

Inksze jynzyki

• angelski: as, when, while
• czeski: když, kdy
• francuski: lorsque, quand
• hiszpański: cuando
• italijański: mentre, quando
• niymiecki: als, wenn
• polski: gdy
• ruski: если, когда
• słowacki: kedy
• ukrajiński: коли, якщо