pysk

Wykŏz treści

Etymologijŏ do dodaniŏ.

AS: [pysk]

pysk rodzaj mynski rzeczowy

(zoologijŏ) przodniŏ tajla łeba u zwiyrzōnt
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
Już mioł tam płocicam wyciōngnōńć, aż tu patrzi, a tu podpłynōła szczuka telko jak mietła, otworziła pysk i klaps – połkła tam płocicam.
- 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
Psy unoszōm kōńczyny i strzewa w pyskach, rozlatujōm sie, coby zjeść Piyrszõ we samotności.
(potoczne, pejoratywne) gymba u czowieka
- 1908, Ferdynand Dyrna, Jyndrys
Psiŏ duszo zatracōnŏ, idź bo cie gichnym, aż ci sie hned pyskym czerwiōnka puści!
- Protokoły sōndowe sōndu rozjymczego we krysie strzeleckim 1845-1938
terŏz pōdź a zeżer mi jeszcze tã budã swojim srogim pyskym, bo mie już 6 lŏt ôkradŏcie, wy złodzieje
- 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik
I rzucã za nim tym kamiyniym, ôn sie ôbejzdrzi, a tu w tym mōmyncie prask go tyn kamiyń w pysk.

ôdmiana:

synōnimy:

fyrniŏk (cieszyńske), gymba, gzycht (cieszyńske), morda (pejoratywne), ôblicze, papla (żartobliwe), sznupa (żartobliwe), tyta (żartobliwe), twarz