ujek

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [ui ̯ek]

Rzeczownik

ujek rodzaj mynski ôsobowy

1. brat ôd matki abo ôd ôjca; ślubny ôd siostry ôd matki abo ôd ôjca
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   – Matka Pietrka i łociec Francika, to se ta przychodzili jako chmotrowie, a mój ujek to, wiedzom, był szwagier łod brata kobiety Piotrkowego ojca.

   • 1995, Bogdan Dzierżawa, Utopek z Wielopola

   Jak my to usłyszeli, kalup wszyjscy na doł ku dźwiyrzom. Ujkowi Franckowi to my przoli jak diobli.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Prziszeł dō dōm, powiedzioł matce, iże mŏ sto twardych wygranych, bo ujkowi rajtferda ukrŏd.

ôdmiana:

ôdmiana: ujek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ujek	ujki
dopołniŏcz	ujka	ujkōw
cylownik	ujkowi	ujkōm
biernik	ujka	ujki
nŏrzyndnik	ujkym	ujkami pz.: ujkōma
miyjscownik	ujku	ujkach
wołŏcz	ujku	ujki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ujek	ujki
dopołniŏcz	ujka	ujkōw
cylownik	ujkowi	ujkōm
biernik	ujka	ujki
nŏrzyndnik	ujkym	ujkami pz.: ujkōma
miyjscownik	ujku	ujkach
wołŏcz	ujku	ujki

synōnimy:

1. uja, ujec, ōnkel

antōnimy:

1. ciotka

Inksze jynzyki

• angelski: uncle
• czeski: strýc
• francuski: oncle
• hiszpański: tío, tío materno
• niymiecki: Oheim, Onkel
• polski: wujek
• ruski: дядя