ujek
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: [ui ̯ek]
Rzeczownik
ujek rodzaj mynski ôsobowy
- brat ôd matki abo ôd ôjca; ślubny ôd siostry ôd matki abo ôd ôjca
- 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie
- – Matka Pietrka i łociec Francika, to se ta przychodzili jako chmotrowie, a mój ujek to, wiedzom, był szwagier łod brata kobiety Piotrkowego ojca.
- 1995, Bogdan Dzierżawa, Utopek z Wielopola
- Jak my to usłyszeli, kalup wszyjscy na doł ku dźwiyrzom. Ujkowi Franckowi to my przoli jak diobli.
- 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
- Prziszeł dō dōm, powiedzioł matce, iże mŏ sto twardych wygranych, bo ujkowi rajtferda ukrŏd.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: ujek |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
antōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: uncle
- czeski: strýc
- francuski: oncle
- hiszpański: tío, tío materno
- niymiecki: Oheim, Onkel
- polski: wujek
- ruski: дядя