ôna

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *ona, ze praindoeuropejskigo *h₂eno-.

Wymŏwa

AS: [u̯ȯna]

Zamianek

ôna zamianek

  1. piyrszŏ ôsoba liczby pojedynczyj rodzaju żyńskigo
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Poradzi ôna sercu dopiyc do żywego.
    • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik
    To je fakt, iże niy było nic niyôbyczajnego we klekotce na dźwiyrzach, ôkrōm tego, iże ôna była fest srogŏ.

ôdmiana:

ôdmiana zamiankōw ôsobowych
Przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
1 ôs. 2 ôs. 3 ôs. 1 ôs. 2 ôs. 3 ôs.
m ż n m nm
mianownik, wołŏcz ty ôn ôna ôno, ône my wy ôni ône
dopołniŏcz mie ciebie, cie, ciã jego, go, niego, -ń jij, nij jego, go, niego nŏs, nas wŏs, was ich, nich
cylownik mie, mi ciebie, tobie, ci jymu, mu, niymu jij, nij jymu, mu, niymu nōm, nam wōm, wam im, nim
biernik mie ciebie, cie, ciã jego, go, niego, -ń jōm, jã, niōm, niã je, nie nŏs, nas wŏs, was ich, nich je, ich, nie, nich
nŏrzyndnik mnōm tobōm nim niōm nim nami wami niymi
miyjscownik mie tobie, ciebie nim nij nim nŏs, nas wŏs, was nich


Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: she
  • czeski: ona
  • francuski: elle
  • hiszpański: ella
  • italijański: ella, lei
  • niymiecki: sie
  • polski: ona
  • ruski: она
  • słowacki: ona
  • ukrajiński: вона