ôni

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *oni, ze praindoeuropejskigo *h₂eno-

Wymŏwa

AS: /u̯ȯńi/

Zamianek

ôni zamianek

  1. trzeciŏ ôsoba liczby mnogij rodzaju mynskigo
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    A ôni sztyjc go majōm za wariata,
    • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik
    Toć, co znojdōm; ôni byli bezma tacy sami.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    Poty ôni śli przed te kōnie ôberzdrzeć, co tam je.

ôdmiana:

ôdmiana zamiankōw ôsobowych
Przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
1 ôs. 2 ôs. 3 ôs. 1 ôs. 2 ôs. 3 ôs.
m ż n m nm
mianownik, wołŏcz ty ôn ôna ôno, ône my wy ôni ône
dopołniŏcz mie ciebie, cie, ciã jego, go, niego, -ń jij, nij jego, go, niego nŏs, nas wŏs, was ich, nich
cylownik mie, mi ciebie, tobie, ci jymu, mu, niymu jij, nij jymu, mu, niymu nōm, nam wōm, wam im, nim
biernik mie ciebie, cie, ciã jego, go, niego, -ń jōm, jã, niōm, niã je, nie nŏs, nas wŏs, was ich, nich je, ich, nie, nich
nŏrzyndnik mnōm tobōm nim niōm nim nami wami niymi
miyjscownik mie tobie, ciebie nim nij nim nŏs, nas wŏs, was nich


Inksze jynzyki

  • angelski: they
  • czeski: oni
  • francuski: ils
  • hiszpański: ellos
  • italijański: loro
  • niymiecki: sie
  • polski: oni
  • ruski: они
  • słowacki: oni
  • ukrajiński: вони