dziadek

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dědъ.

Wymŏwa

AS: [ʒ́adek]

Rzeczownik

dziadek rodzaj mynski ôsobowy

1. ôjciec ôd ôjca
   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Przy tej znajomości, roz farorzyczek dziadkowi pedzieli, że dali sie do przepisywanio ksiąg parafialnych, [...]

2. stary chop
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   [...] tyn nŏstarszy prync poszeł do lasa i nadeszeł starego dziada i padoł tyn dziadek czego szukŏ [...]

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: dziadek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dziadek	dziadkowie dziadki
dopołniŏcz	dziadka	dziadkōw
cylownik	dziadkowi	dziadkōm
biernik	dziadka	dziadkōw
nŏrzyndnik	dziadkym	dziadkami pz.: dziadkōma
miyjscownik	dziadku	dziadkach
wołŏcz	dziadku	dziadkowie dziadki

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dziadek	dziadkowie dziadki
dopołniŏcz	dziadka	dziadkōw
cylownik	dziadkowi	dziadkōm
biernik	dziadka	dziadkōw
nŏrzyndnik	dziadkym	dziadkami pz.: dziadkōma
miyjscownik	dziadku	dziadkach
wołŏcz	dziadku	dziadkowie dziadki

synōnimy:

1. starzik, ōpa

antōnimy:

1. chopiec, dziecko, synek, karlus

Inksze jynzyki

• angelski: granddad, grandfather, grandpa
• czeski: děd, děda, dědeček
• francuski: grand-père, papy
• hiszpański: abuelo
• niymiecki: Großvater, Opa, Strohmann, Tisch
• polski: dziadek
• ruski: дедушка