ftory

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kotorъ, ze praindoeuropejskigo *kʷóteros.

Wymŏwa

AS: [ftory]

Zamianek

ftory zamianek

1. (pōłnoc) używany do stawianiŏ pytań ô numer elymyntu we grupie
   • 1955, Piotr Gołąb, Gwara Schodni i okolicy

   Nie wiã, ftorŏ to siostra radziyła, ize jeji matka z wyskropkōw upiekła buckã (placek), a potym ôzłōmiōła nad dziećmi.

2. (pōłnoc) używany do stawianiŏ pytań ô skŏzanie elymyntu we grupie
   • (potrzebny przikłŏd), porōwnej kery, znaczynie 2.
3. (pōłnoc) używany do ôpisowaniŏ cech rzeczownika, co stoji przed nim
   • 1955, Piotr Gołąb, Gwara Schodni i okolicy

   Jak sie potym pokōmraciyli, a parobcŏk bōł bojōncy, to sobie wziōn kolegã do pōmocy, ftory bōł mu za klytã i musioł za niego gŏdać.

4. (pōłnoc) jedyn z grupy, niyôkryślōny
   • 1955, Piotr Gołąb, Gwara Schodni i okolicy

   Ftory chory bańdzie, to jyno pŏrã kropelek dŏcie z tego, to ôsdrowieje.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: ftory
przipadek	liczba pojedynczŏ				liczba mnogŏ
	môs/mzw	mrz	ż	n	môs	nmôs
mianownik	ftory		ftorŏ	ftore	ftorzi	ftore
dopołniŏcz	ftorego		ftoryj	ftorego	ftorych
cylownik	ftorymu		ftoryj	ftorymu	ftorym
biernik	ftorego	ftory	ftorõ	ftore	ftorych	ftore
nŏrzyndnik	ftorym		ftorōm	ftorym	ftorymi
miyjscownik	ftorym		ftoryj	ftorym	ftorych
wołŏcz	ftory		ftorŏ	ftore	ftorzi	ftore

synōnimy:

1. kery, chtory (zachōd)
2. kery, chtory (zachōd)
3. co, kery, chtory (zachōd)
4. chto, fto (pōłnoc), gdo (cieszyńske, połednie), kery, chtory (zachōd)

Inksze jynzyki

• angelski: one, that, which, who
• czeski: který
• francuski: lequel, que, quel, qui
• hiszpański: cuál, que, quien, qué
• italijański: quale
• niymiecki: der, welcher
• polski: który
• ruski: который
• słowacki: ktorý, aký
• ukrajiński: який