dzioucha

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [ʒ́ou̯χa]

Rzeczownik

dzioucha rodzaj żyński

1. modŏ kobiyta
   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   Kole ôgnia siedziała modziutkŏ dzioucha, takŏ podanŏ na tã wczaśniyjszõ, iże Scrooge myśloł, że to je ôna.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   A padoł - ja, trza se tak było zrobić jak jŏ. Jŏ chodziōł do jednyj dziouchy do sōmsiada, a ta dzioucha była bardzo bogatŏ, bo była sama na rodzie.

2. niyformalnŏ partnerka
   • 2018, Wachtyrz

   Sprŏwca podpŏloł skuli tego, że bōł zgorszōny na swojã dziouchã.

   • 1920, Kocynder

   Chłopcy lubomscy też za to przają swoim dziouchom. Ale mie pierony nie chcą dać tabaki.

ôdmiana:

ôdmiana: dzioucha
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dzioucha	dziouchy
dopołniŏcz	dziouchy	dziouch
cylownik	dziousze	dziouchōm
biernik	dziouchã	dziouchy
nŏrzyndnik	dziouchōm	dziouchami pz.: dziouchōma
miyjscownik	dziousze	dziouchach
wołŏcz	dzioucho	dziouchy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dzioucha	dziouchy
dopołniŏcz	dziouchy	dziouch
cylownik	dziousze	dziouchōm
biernik	dzioucha	dziouchy
nŏrzyndnik	dziouchōm	dziouchami pz.: dziouchōma
miyjscownik	dziousze	dziouchach
wołŏcz	dzioucho	dziouchy

synōnimy:

1. dziywka, frela, frelka
2. libsta

antōnimy:

1. synek, chop, kobiyta, baba
2. żōna, ślubnŏ, szac, synek

Inksze jynzyki

• angelski: girl, girlfriend, maid
• czeski: dívka, holka, přítelkyně
• francuski: fille, petite amie
• hiszpański: chica, muchacha
• niymiecki: Freundin, Mädchen
• polski: dziewczyna
• ruski: девушка