karlus

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [karlus]

Rzeczownik

karlus rodzaj mynski ôsobowy

1. synek, mody chop
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   To też ta Meluzyna chladała takiego, ale jak sie karlusy dowiedzieli, że to jest pōł ryby i pōł dziołchy to sie potym żynić nie chcieli.

   • 2018, Antoine de Saint Exupéry, Mały Princ, przekł. Grzegorz Kulik

   - Mōj mały karlusie, sam sie już niy rozchodzi ô liszkã!

ôdmiana:

ôdmiana: karlus
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	karlus	karlusy
dopołniŏcz	karlusa	karlusōw
cylownik	karlusowi	karlusōm
biernik	karlusa	karlusōw
nŏrzyndnik	karlusym	karlusami pz.: karlusōma
miyjscownik	karlusie	karlusach
wołŏcz	karlusie	karlusy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	karlus	karlusy
dopołniŏcz	karlusa	karlusōw
cylownik	karlusowi	karlusōm
biernik	karlusa	karlusōw
nŏrzyndnik	karlusym	karlusami pz.: karlusōma
miyjscownik	karlusie	karlusach
wołŏcz	karlusie	karlusy

synōnimy:

1. ciesz. feszŏk, panŏczek, synek, przes. pachołek, chopŏk, karlus, ciesz. kluk

antōnimy:

1. chop, dziŏd, dzioucha, frela, frelka, starzik

Inksze jynzyki

• angelski: young man, youngster, youth
• czeski: mládenec, mladík
• francuski: jeune homme
• hiszpański: joven, mozo
• italijański: giovinotto
• niymiecki: Junge
• polski: młodzieniec
• ruski: младенец, парень
• słowacki: do dodaniŏ
• ukrajiński: немовля, юнак