dy

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *kogъdy.

Wymŏwa

AS: [dy]

Spōjnik

dy spōjnik

1. używany do ôkryślaniŏ czasu jakigoś zdarzyniŏ
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   A dy se trefi, dy se trefi jaki mały brōk, to tyż zapŏlōm.

2. używany do ôtwiyraniŏ zdań podrzyndnych, co ôkryślajōm warōnek zajściŏ zdarzyniŏ ze głōwnego zdaniŏ
   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Padoł, dy chcecie grać, to grejcie sprawiedliwie ale nie z wichłōma.

składnia:

1. dy + czasownik
2. dy + czasownik

synōnimy:

1. kedy, kej, gdy
2. eźli, ejźli, jeli, eli, jeźli, jak, gdy

Inksze jynzyki

• angelski: as, if, when, while
• czeski: jestli
• francuski: lorsque, quand
• hiszpański: cuando
• niymiecki: als, wenn
• polski: gdy, jeżeli
• ruski: если, когда