jŏ

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *(j)azъ, ze praindoeuropejskigo *éǵh₂.

Wymŏwa

AS: /i ̯o/ we cyntralnyj i połedniowyj czyńści Gōrnego Ślōnska, we pōłnocno-zachodnij czyńści funguje wymŏwa /i ̯ou̯/, na lewym brzegu Ôdry za Raciborzym zaczynŏ sie wymŏwa /i ̯au̯/ i ciōngnie do Biołyj.

Zamiano

jŏ zamianek

1. piyrszŏ ôsoba liczby pojedynczyj
   • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik

   A jŏ szoł po wodã z klukami, a na klukach kōnewki.

   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — Mnie sie zdo, że te nasze sikorki cosik chcom łode mie, ino sie wstydzom pedzieć mi ło tym.

ôdmiana:

ôdmiana zamiankōw ôsobowych
Przipadek	liczba pojedynczŏ					liczba mnogŏ
	1 ôs.	2 ôs.	3 ôs.			1 ôs.	2 ôs.	3 ôs.
			m	ż	n			m	nm
mianownik, wołŏcz	jŏ	ty	ôn	ôna	ôno, ône	my	wy	ôni	ône
dopołniŏcz	mie	ciebie, cie, ciã	jego, go, niego, -ń	jij, nij	jego, go, niego	nŏs, nas	wŏs, was	ich, nich
cylownik	mie, mi	ciebie, tobie, ci	jymu, mu, niymu	jij, nij	jymu, mu, niymu	nōm, nam	wōm, wam	im, nim
biernik	mie	ciebie, cie, ciã	jego, go, niego, -ń	jōm, jã, niōm, niã	je, nie	nŏs, nas	wŏs, was	ich, nich	je, ich, nie, nich
nŏrzyndnik	mnōm	tobōm	nim	niōm	nim	nami	wami	niymi
miyjscownik	mie	tobie, ciebie	nim	nij	nim	nŏs, nas	wŏs, was	nich

Frazeologijŏ

• jŏ ci pokŏżã
• jŏ to dupcã

Inksze jynzyki

• angelski: I
• czeski: já
• francuski: je, moi
• hiszpański: yo
• italijański: io
• niymiecki: Ich, ich
• polski: ja
• ruski: я
• słowacki: ja
• ukrajiński: я