dziecko

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dětę.

Wymŏwa

AS: [ʒ́ecko]

Rzeczownik

dziecko rodzaj nijaki

1. potōmek ôd czowieka abo zwiyrzyńcia; syn abo cera; jedno we jakim wieku
   • Giskana Fojermana

   bo oboje byli już doś starzi, a do tej pory niy mieli jeszcze dzieci i syneczek bół jejich piyrszym dzieckym.

2. czowiek, co jeszcze niyma majorynt
   • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik

   Jak to takie dziecko, zachciało mu sie spać i drzymoł i skōrã zeżgoł.

3. serdecznie ô kimś modszym
   • 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany

   Lŏ Boga. moji dziecko! Biydny synku!

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: dziecko
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dziecko	dzieci, dziecka
dopołniŏcz	dziecka	dzieci, dziecek
cylownik	dziecku	dzieciōm, dzieckōm
biernik	dziecko	dzieci, dziecka
nŏrzyndnik	dzieckym	dziećmi, dzieckami pz.: dziećmi, dzieckōma
miyjscownik	dziecku	dzieciach, dzieckach
wołŏcz	dziecko	dzieci, dziecka

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dziecko	dzieci, dziecka
dopołniŏcz	dziecka	dzieci, dziecek
cylownik	dziecku	dzieciōm, dzieckōm
biernik	dziecko	dzieci, dziecka
nŏrzyndnik	dzieckym	dziećmi, dzieckami pz.: dziećmi, dzieckōma
miyjscownik	dziecku	dzieciach, dzieckach
wołŏcz	dziecko	dzieci, dziecka

kolokacyje:

1. chować dzieci, mieć dzieci

synōnimy:

1. bajtel, dzieciã, dzieciōntko, dzieć, niymowlã, smark (pejoratywne)
2. bajtel, dzieciã, dzieciōntko, dzieć, niymowlã, smark (pejoratywne)

antōnimy:

1. ôjciec, majoryntny, starzik
2. majoryntny, starzik

Frazeologijŏ

• dziecko dostać
• jako dziecko
• mieć dziecko w pierzince
• płakać jak dziecko
• posadzić dziecko na klin

Inksze jynzyki

• angelski: baby, child
• czeski: dítě
• francuski: enfant
• hiszpański: hijo, niño
• italijański: bambino
• niymiecki: Kind
• polski: dziecko
• ruski: де́тище, ребёнок
• słowacki: dieťa
• ukrajiński: дитина