Feliks Steuer narodziōł sie we 1889 roku we Sulkowie. Sztudiowoł słowiańskõ filologijõ we Innsbrucku i na Ślōnskim Uniwersytecie we Wrocławiu. Po sztudyji wyrobiōł dyplōm rechtora i we Katowicach robiōł za rechtora i dyrechtora Państwowyj Gimnazyje Klasycznyj i Miastowyj Gimnazyje Matymatyczno-Przirodniczyj.
Do historyje ślōnskigo jynzyka przeszoł ôpracowaniym sztyrech dzieł ô mŏwie swojigo regiōnu. Dwie ś nich to naukowe prace dialektologiczne: „Dialekt sulkowski” z 1934 roku i „Narzecze Baborowskie” z 1937. Dwie nastympne to dziełka literacke: „Ostatni gwojźdźaurz” i „Z naszej źymjy ślůnskej”, ôba ze 1935 roku.
Mŏwa Baborowsko nŏleżała do dialektōw laskich, to znaczy tych, co ś nich Erwin Goj, co pisoł pod mianym Óndra Łysohorsky, stworzōł laski jynzyk literacki. Reszta prac tykała sie mŏwy ze Sulkowa, co je bliższŏ srogim ślōnskim dialektōm.
Do napisaniŏ „Ostatnigo gwojźdźaurza” i „Z naszej źymjy ślůnskej” stworzōł nowy alfabet, moc zbliżōny do sulkowskij wymŏwy. Tyn alfabet – po małych modyfikacyjach – bōł krōtko na poczōntku XXI stoleciŏ rychtowany i widziany za podstawã do kodyfikacyje ślōnskijgo jynzyka.
We tym dokumyńcie Czytŏcze i Czytŏczki dostŏwajōm „Z naszej źymjy ślůnskej” przetransliterowane do pisownie ślabikŏrzowyj, co ôznaczŏ, iże tytuł zmiyniŏ sie na „Z naszyj ziymie ślōnskij”.
Mōm nadzieja, że lektura tego dziełka prziczyni sie do lepszego poznaniŏ ślōnskigo jynzyka. We seryji „Bibliŏtyka Silling” je dostympny tyż „Ôstatni gwoździŏrz”, co jego lekturã tyż moc polecōm.
Grzegorz Kulik