chłapiec

Etymologijŏ

Patrz: chopiec.

Wymŏwa

AS: [χu̯apʹi ̯ec]

Rzeczownik

chłapiec rodzaj mynski ôsobowy

1. (cieszyńske) mody czowiek mynskij płci
   • 1908, Ernest Farnik, Iste Roki

   Ale, moiściewy, skąd sie weż tu sie weź, dwa chłapcy naroz, bliźnioki - możne znacie te szwadlene z Szerokij hólice?

   • 1956, Jan Kawulok, we Polskie teksty gwarowe z ilustracją dźwiękową

   Ôsuszyło kympki i ôsuszyło nowinki, trzea sie brać chłapcy ôrać.

   • 1929, Paweł Zawada, Kōmeta

   [...] zyńdōm sie gazdowie z babami, chłapcami, cerami na wyrōmbanej polanie i bedymy jeść, pić i czakać, aż kōmeta chwŏstym chlaśnie.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: chłapiec
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	chłapiec	chłapcy
dopołniŏcz	chłapca	chłapcōw
cylownik	chłapcu	chłapcōm
biernik	chłapca	chłapcy
nŏrzyndnik	chłapcym	chłapcami pz.: chłapcōma
miyjscownik	chłapcu	chłapcach
wołŏcz	chłapcze	chłapcy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	chłapiec	chłapcy
dopołniŏcz	chłapca	chłapcōw
cylownik	chłapcu	chłapcōm
biernik	chłapca	chłapcy
nŏrzyndnik	chłapcym	chłapcami pz.: chłapcōma
miyjscownik	chłapcu	chłapcach
wołŏcz	chłapcze	chłapcy

synōnimy:

1. chopŏk, karlus, ciesz. kluk, synek, przes. pachołek, chopiec

antōnimy:

1. ciesz. dzieucha, dzioucha, dziocha, dziouszka, dziywka, frela, frelka

Inksze jynzyki

• angelski: boy
• czeski: chlapec, hoch, kluk
• francuski: garçon
• hiszpański: chico, muchacho
• niymiecki: Junge
• polski: chłopiec
• ruski: мальчик