synek

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *synъ, ze prabałtosłowiańskigo *sū́ˀnus, praindoeuropejskigo *suHnús.

Wymŏwa

AS: [sỹnek]

Rzeczownik

synek rodzaj mynski ôsobowy

  1. modŏ ôsoba mynskij płci
    • 2014, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W udręce nadziei
    Tyn płacz u kożdej z nos dojrzeli i nasi syncy.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    I tyn synek zblŏd, niy, a ta kobiyta prawie, ta matka ôd tego synka prziszła i to padała: a nie bōjcie sie, bo mie, jŏ, mie nie już nic dziwnego, bo jŏ je już tak naucz
  2. dziecko mynskij płci z perspektywy ôjcōw
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Na polanie stało już więcy chałup, bo cera i synki łod Jona pożenili sie i pozakładali swoje rodziny.

ôdmiana:

ôdmiana: synek
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik synek syncy,
synki
dopołniŏcz synka synkōw
cylownik synkowi synkōm
biernik synka synkōw
nŏrzyndnik synkym synkami
pz.: synkōma
miyjscownik synku synkach
wołŏcz synku syncy,
synki
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik synek syncy,
synki
dopołniŏcz synka synkōw
cylownik synkowi synkōm
biernik synka synkōw
nŏrzyndnik synkym synkami
pz.: synkōma
miyjscownik synku synkach
wołŏcz synku syncy,
synki

synōnimy:

  1. chopiec, feszŏk (cieszyńske), galan (cieszyńske), karlus, kluk (cieszyńske)
  2. syn

antōnimy:

  1. dzioucha, frela, paniczka
  2. cera

Inksze jynzyki

  • angelski: boy
  • czeski: chlapec, hoch, kluk
  • francuski: garçon
  • hiszpański: chico, muchacho
  • italijański: ragazzo
  • niymiecki: Junge
  • polski: chłopiec
  • ruski: мальчик
  • słowacki: chlapec
  • ukrajiński: хлопець